FRİDA KAHLO

Frida'nın hayat hikayesi etkileyici ve ilginç, son zamanlarda onun resimlerinin olduğu çantaları kullanıyorum,

Frida Kahlo 20. yüzyılda yaşamış devrimci, feminist bir ressam.  “Ben sürrealist bir ressam değilim. Asla hayallerimi resimlemedim. Yalnızca kendi gerçeğimi resimledim” diye ressam olmadığını söylese de kendi yüzünü resmetmiş çoğu tablosunda. 

Başındaki çiçekler ve kalın kaşlarıyla farklı olmayı seçen bir kadın O. Küçük yaşta çocuk felci geçirmiş ve bir ayağı sakat kalan Frida, "bir gerçek varsa o da bedenime acının ilk o gün girmiş olduğudur" demiştir. 

Frida’nın yaşamöyküsü bize, Carol Hanisch’in kült olmuş “kişisel olan politiktir” mottosunun ne demek olduğunu anlatır. Çünkü o  ruhunu kattığı Meksika devrimini doğum günü ilan eden bir marjinal, hiç doğmamış oğluna isim koyup onunla düşlerinde konuşan bir hayalperest, aldatılan kadın imajına da topluma direndiği gibi direnen bir savaşçı,  tekerlekli sandalyeye mahkûm olduğunda bile ne sanatından ne de hayatından vazgeçmiş, tersine onları daha da yüceltmiş kutsal bir mücadeleci ve Diego Rivera ile yaşadığı aşkta, “senin sevmediklerini de sevdim ben” diyen taraftır. 

 Durmaksızın ötekileştirilen hayatında kaderine razı olmayı değil, efsane olmayı seçen Frida, ölümü de yaşamı gibi başında çiçeklerle ve her zamanki güzelliğiyle karşılamıştır.

“Bir ressam olarak Frida, Diego’ya hiçbir şey borçlu değildi, yani Diego hiçbir zaman onun hocası olmadı, asla bir resmini düzeltmedi demek istiyorum. Hatta pek çok konuda tersi geçerliydi, çünkü Frida’nın onun üzerinde ahlaksal ve sanatsal olarak güçlü bir otoritesi vardı.”

-Alejandro Gomez-

Frida'nın Sözleri ne kadar manidar;

Başıma gelen en iyi şey, acı çekmeye alışmaya başlamam

Ayaklar, uçmak için kanatlarım varken sizi neden arayayım

Acılarımı boğmaya çalıştım; ama pislikler yüzmeyi öğrendiler ve şimdi ben, bu hoş ve iyi his tarafından alt edildim.

Kendi portremi resmediyorum çünkü çoğunlukla yalnızım, çünkü en iyi tanıdığım insanım

Resim hayatımı tamamladı